Prolog

 Po odejściu bliskiej nam osoby czujemy pustkę.  W naszej klatce piersiowej odczuwamy niewyobrażalny ból, który z każdą możliwą chwilą narasta, gdy myślimy o straconej nam osobie. Gorzkie łzy rozpaczy, leją się po rozgrzanych policzkach, mocząc ulubioną koszulkę, która po tym zdarzeniu staję się masą przykrych wspomnień. Chwila bezradności jest najgorszą z możliwych rzeczy. Myśląc o tym, że popełniłeś jakiś najmniejszy błąd w waszej znajomości, przyprawia cię o kolejną dawkę histerii. Zawsze powtarzałeś: to jest przyjaźń na całe życie i nic nie może tego zepsuć. Uzupełniamy się w każdym calu, więc nic nie może nas rozdzielić. Wystarczy kilka nieodpowiednich zdań wymienionych przez was, by wszystko mogło runąć. Dosłownie. Zadręczasz się myśląc, jak by było bez tej kłótni. Czy dalej bylibyście przyjaciółmi na całe życie? Śmialibyście się z rzeczy, tylko dla was zabawnych, a wszyscy patrzyliby, myśląc, że macie nie po kolei w głowach? Robilibyście dalej sobie na zmianę kanapki do szkoły? Dalej bieglibyście ze szkoły szybko do domu, byleby móc dłużej spędzić razem czas? Pytając siebie w myślach, sam sobie sprawiasz ból, który z trudem udaję ci się opanować. Czujesz jakbyś totalnie ze świrował. Co poniekąd jest racją, bo odbiło Ci na jego punkcie. Tęsknisz za tym szczęściem, które cię ogarniało, gdy po prostu był. Cieszyłeś się jak głupi, mogąc spędzić z nim dzień. A teraz? Widzisz go w telewizji, w radiu, w gazetach.  Patrzysz i nie dowierzasz temu jak się zmienił. Z chudego chłopaka zrobił się przystojny, wysportowany, wytatuowany mężczyzna. Jednak widzisz te same oczy, ten sam uśmiech i myślisz, że może nadal jest taki sam? Wyzywasz się od osób naiwnych, żałosnych, bo przecież sława niszczy człowieka. Ludzie mówią, żebyś zamknął ten rozdział w swoim życiu, bo on dawno o tobie zapomniał. A ty? Uparcie twierdzisz, że już go nie wspominasz, krzywdząc siebie. Nie ma nic gorszego od oszukiwania własnej podświadomości. A on? Mówią, że zapomniał. Ma nowych przyjaciół, ludzie kochają go na całym świecie. Życie niczym z bajki. A ciebie? Jedynie rodzina, przyjaciółka i twój pracodawca. Kto by nie chciał być sławny i bogaty? Nie kłamiąc, znam taką osobę. Ja – Shannon Wright, mogę wykrzyczeć , że nie cierpię sławnych osób. 

________________________________________________________________________

Witam wszystkich serdecznie. :) 

Jest to moje pierwsze opowiadanie, więc mam nadzieję, że ocenicie je szczerze. Jeżeli ktoś chciałby być informowany o rozdziałach, to napisz swoją nazwę tt w komentarzu. :)